Pinar del Rio
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Trude en Henk
14 December 2016 | Cuba, Havana
Zondagmorgen vertrokken we om half negen met de bus. Vaarwel Havana! We reisden 180 km westwaarts, naar Aguas Clarus, een bijzonder hotel, bestaande uit een dertigtal kleine huisjes (slaapkamer met badkamertje), die rond een zwembad gegroepeerd liggen. Het hotel ligt een stukje buiten de stad Pinar del Rio, de hoofdstad van het gelijknamige district.
Maar we kwamen daar pas om een uur of vier in de middag aan, want onderweg viel er nog van alles te beleven. Om te beginnen werd er op de grote weg naar het Westen net deze zondag een wielerwedstrijd gehouden. Al het verkeer moest dus even wachten tot de start achter de rug was en werd daarna behoedzaam langs het peloton gedirigeerd. Het schoot niet op, maar was wel erg leuk. Onze koffiepauze hielden we in een bijzonder mooi dorpje, gelegen midden in een prachtig landschapspark, waar we na de (uitstekende) koffie een wandeling van een half uurtje maakten en o.m. de prachtige flamingo’s fotografeerden. De lunchpauze ging gepaard met een keuze uit twee activiteiten. Trude koos voor de orchideeëntuin, ik voor de wandeling naar de nabijgelegen waterval.
We hadden maar kort tijd om ons in huisje 25 te installeren, want we zouden het diner genieten op één van de “balcones” van een restaurantje nabij Vinales, een geliefd plekje van Elvira, en terecht! De balcones zijn overhangende terrassen aan een steile wand, vanwaar je een spectaculair uitzicht hebt over het grote dal tussen de mogotes. Het was dus zaak om vóór zonsondergang (18.15 u) ter plekke te zijn om recht te doen aan dat bijzondere uitzicht. Het eten was prima, maar doordat ik die dag in toenemende mate last van de ingewanden had, kon ik er niet erg van genieten. Na het maal gingen we naar het dorpsplein; enerzijds omdat daar WiFi zou zijn, anderzijds omdat er vanaf half tien een groot muziekfeest gevierd zou worden. Er was inderdaad WiFi, maar de server was ernstig overbelast, zodat je er niet tussen kon komen om Europa nog even te amuseren. Europa sliep trouwens allang. Wachten dus op het feest. Maar omdat ik me nogal beroerd voelde en Trude er ook behoorlijk doorheen zat, besloten we om de feestvierders in de bus op te wachten. Gelukkig was er afgesproken dat we om elf uur de terugreis naar het hotel zouden beginnen, want het feest zou nog uren langer duren. Afijn; om kwart voor twaalf rolden we dus bekaf in bed.
Op maandag 12-12 was één van onze groepsleden jarig; Antoinette werd 67. Het is Elvira en Wladi wel toevertrouwd om daar iets extra’s van te maken. Bij het betreden van de bus na het ontbijt weergalmde er een luid Cubaans verjaardagslied en voor de avond was er een speciaal programma georganiseerd. Maar eerst gingen we naar Pinar del Rio om een sigarenfabriek te bezichtigen. Omdat we er weinig interesse voor hadden en het maar een korte rondleiding zou zijn, koos ik voor een kleine fotosafari in het stadje en bleef Trude in de bus. Het stadje vond ik fascinerend; ook hier veel oldtimers, maar minder gericht op de exploitatie voor het toeristenvervoer, dus ook veel slechter onderhouden. Verder opmerkelijk veel paard-en-wagens, waarvan de paarden er meestal meelijwekkend uitzagen. En veel huizen die ooit prachtig en prestigieus waren, maar nu totaal verwaarloosd en bouwvallig. Een winkel waar bijna niets te krijgen was; en wàt er was, was op de bon, zoals dat in Nederland kort na de Tweede Wereldoorlog ging. Als er van een bepaald artikel weer nieuwe aanvoer is, gaat het gerucht als een lopend vuurtje en is het binnen een dag weer uitverkocht. Hopelijk volgende week weer koffie…..
Zo’n sigarenfabriek – al zijn we er niet binnen geweest – is ook een fenomeen. Hij wordt bewaakt als een militair complex; je mag er niet in met een camera, laat staan met een tas. En binnen hangen overal camera’s; ook om te voorkomen dat de werknemers illegaal aan het verkopen gaan. Na afloop van de rondleiding kun je uiteraard wel sigaren kopen en een aantal groepsleden deden dat ook.
Van Pinar del Rio weer met de bus naar Vinales. Eerst naar een prachtig uitzichtpunt, waar we koffie konden drinken. Daarna stond er een wandeling van ca 2 uur door de mogotes op het programma; voor Trude geen haalbare zaak en ik zag er met m’n gammele lijf ook liever vanaf. We konden vlakbij het start- en finishpunt op een prachtige camping verblijven; in een luie ligstoel aan het zwembad. Op deze plek schreef Trude de volgende impressie:
Cuba: heel bijzonder! Rondkijken en indrukken opdoen.
De mensen: zo divers; van klein tot groot; dun tot dik; licht tot donker van huid; met eenvoudige tot zeer uitdagende kleding. Heel vriendelijk als jezelf ook vriendelijk bent; een lach doet wonderen.
Geuren die aan Indonesië doen denken. Veel muziek die uitnodigt tot bewegen. In de stad veel luidruchtigheid.
Prachtige natuur; heel groen, veel bloemen (orchideeën doen het hier heel goed), fruitbomen in vele soorten en ook hier zie je onze kamerplanten in heel groot formaat. Het landschap hier in het Westen van Cuba, met de mogotes met heel steile wanden van kalksteen, is prachtig. Genieten! En een heerlijke temperatuur; 30 graden ongeveer; ’s nachts een stuk koeler.
Vlinders, vogels (van kolibrie tot grote roofvogels), zwerfhonden en in de badkamer kakkerlakken.
Bij het ontbijt is er altijd scrumbled egg en vers fruit; bij de lunch broodje ham, kaas of ham/kaas. Bij het avondeten kun je altijd gegrilde shrimps en witvis krijgen, kip, varkensvlees of draadjesvlees. Met komkommer en tomaat en kool. En rijst met zwarte bonensaus.
Even over de nu al drie keer genoemde mogotes. Dat zijn bergen, maar wel van een heel bijzonder soort. Ze rijzen als vreemde stenen bulten steil op uit het overigens tamelijk vlakke landschap. Dit bestaat nergens elders op aarde. Ooit was hier een “normaal” berglandschap, maar het gesteente was erg zacht en poreus, zodat het snel corrodeerde. De buitenste lagen van de bergen kwamen als vruchtbare aarde in het dal terecht, zodat een vlak landschap ontstond, waaruit de “harde kernen” van de bergen omhoog steken. Een heel bijzonder gezicht en voor bergbeklimmers een fantastisch gebied!
Toen de wandelaars weer terug waren, stapten we in de bus om te gaan lunchen. Het werd ook tijd. Pas tegen half drie zaten we in het restaurantje. Om vier uur waren we weer waren we weer bij Aguas Clarus.
’s Avonds was er op het terrein van Aguas Clarus dus exclusief voor onze groep een feestelijk diner met live muziek en dans en een grote verjaardagstaart ter ere van Antoinette. Heel leuk. Alleen jammer dat ik het moest laten afweten wegens koorts en buikkrampen. Ik kreeg nog ziekenbezoek van Wladi, die mij overlaadde met “medische” adviezen. Aardige kerel, maar van zijn deskundigheid heb ik geen hoge pet op.
Voor dinsdag stond er een stevig programma in de planning, met o.m. een bezoek aan het mooiste strand van Cuba en een diner op een spectaculair uitzichtpunt. Maar ik wilde graag eerst uitzieken en Trude was fysiek ook hard aan een rustig dagje toe, dus we besloten om in Aguas Clarus te blijven. Ook helemaal geen straf….
Tot zover het verslag van ons verblijf op Aguas Clarus in Pinar del Rio. Ik vraag me af wanneer ik het op de website zal kunnen zetten, want Wifi is hier schaars. De betere hotels hebben een server, meestal met alleen bereik in de lounge. Om er gebruik van te kunnen maken moet je voor 2 CUC een kaartje kopen, waarmee je één uur kunt internetten. Als de server tenminste niet overbelast is, want dat wil nogal eens het geval zijn. Voor de Cubanen is internet vrijwel onbereikbaar, want zo’n publieke server als op het kerkplein van Vinales is een zeldzaamheid. Het regime wil ook niet hebben dat de burgers de geneugten van het internet leren kennen. Voor hen is er een eigen Cubaans intranet; alles keurig onder staatstoezicht!
-
15 December 2016 - 00:13
Marijke Hoedemaker:
Wat worden we verwend met zoveel en zo uitgebreide verslagen! Leuk om jullie zo te volgen. Sterkte met de buikperikelen. -
15 December 2016 - 11:30
Ineke:
Wow, dit klinkt allemaal weer zeer avontuurlijk! Half Nederland ligt ook met buikkrampen op bed, dus dat had je hier vast ook gehad! Goed dat jullie je eigen plan trekken en je niet gek laten maken door allerlei mooie vermoeiende tripjes!
Fijn om te lezen dat het jullie goed gaat! xxx -
15 December 2016 - 13:30
Cees En Betsy:
Cees kreeg ooit voor zijn vakantiebuikgriep het advies om twee jenevertjes achterover te slaan. Schijnen veel virussen/bacteriën niet tegen te kunnen. En met rum zou dat ook moeten lukken. Is nog lekker ook, vooral de Legendario☺ We wensen jullie veel betere vakantiedagen toe! -
15 December 2016 - 14:50
Micha Wallage:
Jullie verslag gelezen - wat maken jullie samen een mooie reis. Geniet met volle teugen - en terecht neem ook je rust.......
-
15 December 2016 - 15:38
Tineke Sikkem:
Leuk, fijn jullie reis zo te kunnen volgen. Genieten we van. Genieten, omdat jullie zo genieten. Goeds en groets.u -
18 December 2016 - 14:43
Sijtze:
Fijn dat jullie in Cuba van, zowel het mooie in de steden als in de natuur kunnen genieten. Dat jullie niet aan alles mee kunnen doen was ingecalculeerd. Maar ook van warmte en rust kun je genieten.
Sterkte met de darmen en nog goede vakantiedagen. -
18 December 2016 - 23:03
Ada En Kees:
We volgen met belangstelling jullie reiservaringen en zijn blij dat het allemaal goed gaat, afgezien van wat buitenland perikelen. Pas goed op elkaar, dan doen wij het ook. M.vr.gr.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley