De laatste etappe

Sancti Spiritus – Varadero – Luchthaven
In Sancti Spiritus arriveerden we tegen zeven uur ’s avonds; het was een uitstekend hotel; weer met verspreid liggende gebouwtjes van 4 kamers. Mooie kamers; alleen jammer dat de warme douche het niet deed. Nou ja, koud douchen is ook gezond. Ondanks de lange reis die we achter de rug hadden en het gevorderde uur, gingen we nog met de bus de stad in om te eten. Het restaurant was slecht en de bediening zeer gehaast. Jammer!
De volgende morgen had ik na het ontbijt nog even tijd om m’n verslag op de website te zetten. Daarna gingen we op reis; ongeveer 300 km naar Varadero. Maar onderweg bezochten we eerst nog het mausoleum waar de stoffelijke resten van Ernesto “Che” Guevara en zijn medestrijders zijn ondergebracht. Jaren na hun dood zijn de lichamen gevonden in een massagraf in Bolivia en hierheen overgebracht. Er is een indrukwekkend gedenkteken van gemaakt. Verderop bezochten we nog de ontspoorde treincoupé’s uit 1953, één van Che’s heldendaden en een belangrijke slag in de guerrillastrijd tegen Batista.
Daarna deden we nog een wandeling door het stadscentrum van Santa Clara, waar het met moeite lukte ergens een kopje koffie te bemachtigen. We lunchten in hetzelfde restaurantje waar we op de heenweg ook waren geweest. Vervolgens nog twee uur in de bus; toen waren we in Varadero. Landschappelijk prachtig gelegen: een schiereiland aan Cuba’s Noordkust. Maar volkomen vergeven door het massatoerisme. En we werden er gehuisvest in een vier-sterren-all-inclusive hotel. Vreselijk! Vergeet de vier sterren, want er mankeert nogal wat; bijvoorbeeld de bewegwijzering, waardoor het bijna ondoenlijk is om het gebouw te vinden waarin je kamer (nr 660) is gevestigd. Het hele all-inclusive complex omvat minstens tien gebouwen en is dus een complete doolhof. Het ergste is de avondmaaltijd; hoewel het voedsel van redelijke kwaliteit is, vergaat de eetlust je door de massaliteit en de gulzige (veelal Oost-europese) vraatzuchtigen, die zich erop storten alsof ze weken niet gegeten hebben. Goed georganiseerd, dat wel. Maar na bijna drie weken Cuba is dit een cultuurshock, waar je even van moet bijkomen.
Overigens hadden Elvira en Wladi zich zeer ingespannen om binnen dit massale vreetgebeuren nog zoiets als een “eigen plekje” voor onze groep te realiseren. Dat lukte maar gedeeltelijk. Al met al werd het een rare kerstavond en lagen we vroeg en vermoeid op bed. Wel een goede, ruime kamer trouwens.
Op Eerste Kerstdag eerst maar weer naar de massale eetzaal voor het ontbijt. Daarna wat boodschapjes gedaan en wat voorbereidingen getroffen voor het avondprogramma; onze laatste avond op Cuba, waar we met de groep toch iets speciaals van wilden maken. Vervolgens zijn we een poos naar het strand gegaan. Heerlijk in de schaduw gelegen en lekker gezwommen in het kristalheldere zeewater!
Vroeg in de avond hadden we op een terras het slotfestijn van onze groep – nog voordat we ons weer in het massale eetgebeuren stortten. Er was champagne en wat lekkere hapjes; Elvira hield namens de groep een toespraakje voor Wladi en Joël om hen te bedanken en hun het financiële cadeautje namens de groep te overhandigen. Daarna mocht ik namens de groep Elvira toespreken en hebben we haar samen het lied toegezongen, dat ik had gemaakt op de melodie van “Jingle Bells”:
O Elvira, Elvira, onze kampioen!
Cuba zonder Elvira, dat was echt niet te doen!
O Elvira, Elvira, onze kampioen!
Koningin van Cuba, je verdient een dikke zoen!
Met Djoser op toernee,
Elvira nam ons mee.
Met Wladi en Joël erbij:
een super-holiday!
Zo gingen we op reis;
’t hotel was geen paleis,
maar Cuba met Elvira is
voor ons het Paradijs!
Refrein.
Elvira is de baas.
De broodjes: ham of kaas.
Er werd ons ook nog zalm beloofd,
dat ging niet door helaas!
Maar heb je een probleem;
je neus, je buik, je teen;
je legt het aan Elvira voor;
ze regelt het meteen!
Refrein.
En Joël weet de weg
door bergen, heg en steg..
Hij reed ons door heel Cuba heen
en nergens kreeg hij pech!
En Wladi, onze held,
vertelt, vertelt, vertelt.
Wat weet die man ontzettend veel;
we staan ervan versteld!
Refrein.
Het leven krijgt hier glans
door veel muziek en dans,
want alles swingt de pan uit
en Elvira heeft veel chance.
Zij is de Koningin,
vult onze dagen in.
Met haar kreeg de Revolución
een glanzend nieuw begin!
Refrein.

Daarna kreeg Elvira de doos met de financiële bijdragen en lieve briefjes van de groepsleden aangeboden. Het was een mooie afsluiting. Daarna stortten we ons weer in het massale all-inclusive vreetfestijn….

Tweede Kerstdag: ontbijten, inpakken en wegwezen. In alle rust overigens, want pas om 12 uur vertrok de bus naar de luchthaven van Havana. Onderweg stopten we nog in Matanzas, een bloeiende havenstad, waar we het standbeeld van Piet Hein bewonderden, dat aan de prachtige baai staat. Dat beeld is overigens aan Matanzas geschonken door de gemeente Rotterdam. Even verderop stopten we nog bij een prachtig uitzichtpunt, waar heerlijke Pina Colada werd geschonken! Een laatste Cubaans genot. En dan naar de luchthaven. Daar wachtten ons nog de nodige lange rijen en de terugvlucht naar Schiphol.